شوخوانی در استان خراسان جنوبی، رسمی می باشد که هنوز در بعضا از روستاها ایفا میشود. در‌این آیین، هنگام سحر، سه جايگاه، طبلی را به صدا در میاورند: بار اول برای بیدار شدن، بار دوم برای سحری خوردن و بار سوم برای نماز تلاوت می‌باشد. ولی این طبل زدن‌ها یار با صدای مناجات و دعایی هست که یک کدام از مردان روستا با صدای عالی خودش میخواند و مردم را به بیدار شدن و روزه گرفتن تشویق می‌کند.
اگرچه در شهرهای دیگر طبل به صدا در می‌آوردند ولی تهرانی‌های قدیم یادشان می‌باشد که هنگام سحر و حتی افطار، توپ در می‌کردند این صدای شلیک توپ از میدان توپخانه شنیده می‌شد و توپ‌های مشقی وظیفه داشتند مانند ساعت به مردم اعلام کنند که چه هنگامی از شبانه روز می باشد. در زمان ماه رمضان در جمهوری مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد اسلامی ایران، چه موقع سحر و چه موقع افطار، اهالی‌ها وظیفه داشتند در صورتیکه غذایی می‌پزند که بوی زیادی دارااست، آن را با همسایگان خود قسمت کنند. این واقعه دربین زابلی‌ها و سیستانی‌ها هنوز هم رایج می باشد و به بردن طعام به در خانه‌های هم محلی در ماه رمضان «آرک» می‌گویند. با این آئین، افرادی که در خانه غذایی برای میل کردن ندارند از این سفره بی‌بهره نمی‌ماندند. هنوز خیلی از مردان و زنان زابلی هنگام سحر و افطار مسلماً یک کاسه آش، شله زرد رنگ یا فرنی هم برای همسایگانشان می‌پزند و می‌فرستند. این دین در میان مردم استان لرستان «کاسم سا» نام دارد.مردم استان آذربایجان شرقی در ماه رمضان سنت کیسه دوزی را دارند که قدمت زیادی داراست. در آخرین جمعه ماه رمضان، ۲۷ رمضان یا آخرین پنج شنبه ماه، زنان و دختران در مسجد گرد هم می‌آیند و هر خانواده برای خود، کیسه‌ای می روزد. سپس یه خرده پول در آن ریخته و دعا می‌خوانند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه‌ای نگه می‌دارند. به این کیسه‌ها کیسه برکت می‌گویند. اما این آیین میان سمنانی‌ها هم وجود دارد و با رفتن به مسجد و دوختن کیسه و پول گذاشتن داخل آن، بر این باورند که برکت به زندگی آنان تا سال دیگر خواهد رسید.
زنان و دختران شاهرودی بیشتراز ۲۰۰ سال هست که این دین را انجام می‌کنند. آنان هر سال در همین روز میان نماز ظهر و عصر، کیسه‌ای پارچه‌ای می‌دوزند که به آن کیسه خواسته می‌گویند و نزد خودشان نگه می‌دارا‌هستند و درصورتی که تا سال بعد به حاجتشان رسیدند سال بعد، پارچه‌ای دیگر می‌دوزند. علاوه بر شاهرود و آذربایجان شرقی این مراسم در استان همدان نیز اشاعه دارااست. که زنان همدانی با ریختن مبلغی در کیسه در روز 27 ماه رمضان از معبود برکت در سال آتی را طلب می‌کنند.
در زمان ماه رمضان در کشور ایران تمامی مردم استان‌ها و شهرهای متعدد ایران، غذاهایی که مقوی‌تر باشند را بر راز سفره افطار و سحر می‌گذارند. این تنقلات یا غذاها بیشتر به قوی شدن بنیه افراد و رفع تشنگی آن ها در طول روز کمک می‌کند. تهرانی‌ها بیشتر آش حرفه در سفره افطار دارا‌هستند و در جایی مانند استان‌های جنوبی کشور، نان خرمایی بیشتر دیده می گردد یا در استان مرکزی، حتماً فتیر برای افطار و سحر پخته میشود. قمی‌ها هم عادت دارا هستند خرما و شیر کنار سفره افطارشان داشته باشند.
در صورتی ماه رمضان در فصل تابستان باشد، یک قاچ هندوانه در سفره سحری خیلی از افراد پیدا میشود چون آب بدن را در طول روز نگه می دارد. شله زردرنگ، فرنی یا زولبیا بامیه هم بیشتر برای نگه داشتن قند خون افراد تهیه می گردد. بنابراین هر یک از خوراکی‌های سفره‌های سحری و افطاری برای روزه‌داران با یک نیت و ادله تهیه میشود و ممکن هست شهر به شهر و روستا به روستا، این مواد غذایی با همین کارکردها متفاوت باشد. درین قسمت گزینه غذاهایی در مراسم ماه رمضان در کشور‌ایران گزینه دقت قرار میگیرند کلام کردیم
شوخوانی در استان خراسان جنوبی، رسمی می باشد که هنوز در بعضا از روستاها ایفا میشود. در‌این آیین، هنگام سحر، سه جايگاه، طبلی را به صدا در میاورند: بار اول برای بیدار شدن، بار دوم برای سحری خوردن و بار سوم برای نماز تلاوت می‌باشد. ولی این طبل زدن‌ها یار با صدای مناجات و دعایی هست که یک کدام از مردان روستا با صدای عالی خودش میخواند و مردم را به بیدار شدن و روزه گرفتن تشویق می‌کند.
اگرچه در شهرهای دیگر طبل به صدا در می‌آوردند ولی تهرانی‌های قدیم یادشان می‌باشد که هنگام سحر و حتی افطار، توپ در می‌کردند این صدای شلیک توپ از میدان توپخانه شنیده می‌شد و توپ‌های مشقی وظیفه داشتند مانند ساعت به مردم اعلام کنند که چه هنگامی از شبانه روز می باشد. در زمان ماه رمضان در جمهوری مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد اسلامی ایران، چه موقع سحر و چه موقع افطار، اهالی‌ها وظیفه داشتند در صورتیکه غذایی می‌پزند که بوی زیادی دارااست، آن را با همسایگان خود قسمت کنند. این واقعه دربین زابلی‌ها و سیستانی‌ها هنوز هم رایج می باشد و به بردن طعام به در خانه‌های هم محلی در ماه رمضان «آرک» می‌گویند. با این آئین، افرادی که در خانه غذایی برای میل کردن ندارند از این سفره بی‌بهره نمی‌ماندند. هنوز خیلی از مردان و زنان زابلی هنگام سحر و افطار مسلماً یک کاسه آش، شله زرد رنگ یا فرنی هم برای همسایگانشان می‌پزند و می‌فرستند. این دین در میان مردم استان لرستان «کاسم سا» نام دارد.مردم استان آذربایجان شرقی در ماه رمضان سنت کیسه دوزی را دارند که قدمت زیادی داراست. در آخرین جمعه ماه رمضان، ۲۷ رمضان یا آخرین پنج شنبه ماه، زنان و دختران در مسجد گرد هم می‌آیند و هر خانواده برای خود، کیسه‌ای می روزد. سپس یه خرده پول در آن ریخته و دعا می‌خوانند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه‌ای نگه می‌دارند. به این کیسه‌ها کیسه برکت می‌گویند. اما این آیین میان سمنانی‌ها هم وجود دارد و با رفتن به مسجد و دوختن کیسه و پول گذاشتن داخل آن، بر این باورند که برکت به زندگی آنان تا سال دیگر خواهد رسید.
زنان و دختران شاهرودی بیشتراز ۲۰۰ سال هست که این دین را انجام می‌کنند. آنان هر سال در همین روز میان نماز ظهر و عصر، کیسه‌ای پارچه‌ای می‌دوزند که به آن کیسه خواسته می‌گویند و نزد خودشان نگه می‌دارا‌هستند و درصورتی که تا سال بعد به حاجتشان رسیدند سال بعد، پارچه‌ای دیگر می‌دوزند. علاوه بر شاهرود و آذربایجان شرقی این مراسم در استان همدان نیز اشاعه دارااست. که زنان همدانی با ریختن مبلغی در کیسه در روز 27 ماه رمضان از معبود برکت در سال آتی را طلب می‌کنند.
در زمان ماه رمضان در کشور ایران تمامی مردم استان‌ها و شهرهای متعدد ایران، غذاهایی که مقوی‌تر باشند را بر راز سفره افطار و سحر می‌گذارند. این تنقلات یا غذاها بیشتر به قوی شدن بنیه افراد و رفع تشنگی آن ها در طول روز کمک می‌کند. تهرانی‌ها بیشتر آش حرفه در سفره افطار دارا‌هستند و در جایی مانند استان‌های جنوبی کشور، نان خرمایی بیشتر دیده می گردد یا در استان مرکزی، حتماً فتیر برای افطار و سحر پخته میشود. قمی‌ها هم عادت دارا هستند خرما و شیر کنار سفره افطارشان داشته باشند.
در صورتی ماه رمضان در فصل تابستان باشد، یک قاچ هندوانه در سفره سحری خیلی از افراد پیدا میشود چون آب بدن را در طول روز نگه می دارد. شله زردرنگ، فرنی یا زولبیا بامیه هم بیشتر برای نگه داشتن قند خون افراد تهیه می گردد. بنابراین هر یک از خوراکی‌های سفره‌های سحری و افطاری برای روزه‌داران با یک نیت و ادله تهیه میشود و ممکن هست شهر به شهر و روستا به روستا، این مواد غذایی با همین کارکردها متفاوت باشد. درین قسمت گزینه غذاهایی در مراسم ماه رمضان در کشور‌ایران گزینه دقت قرار میگیرند کلام کردیم
تاریخچه کاخ هشت پردیس اصفهان