مسجد النبی(ص) مسجد پیامبر اسلام(ص) در بعدها مربع شکل ۵۰×۵۰ متر، دیوارهایی از خشت خام به ارتفاع 3.5 متر داشته میباشد، در امتداد دیوار شرقی چهار حجره که بعدا تعدادشان به ۹ رسید به همسران محمد(ص) اختصاص داده شده بود. حجره ها از خشت ناپخته و صرفا با شاخه های نخل با اندود گل رس از هم جدا می شده اند، هم چنین پارچه هایی با جنس پشم بز درست کرده بودند که هنگام روز آن را بالا می بردند. از این پارچه به عنوان سایبان استفاده میشد. در کتابهای حدیث شیعه آمده میباشد که حضرت مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد رسول (ص) بنا به دستور پروردگار ۱۵ خانه در محل مسجدش ایجاد کرد که ۹ خانه را برای خود و همسرانش و دهمین را که در وسط آنها بود (کنار خانه خود و عایشه) برای علی (ع) و فاطمه (س) اختصاص داد. (این خانه همچنان برپا بود و علی و فرزندانش تا زمان عبدالملک مروان «۸۸ه.ق، در آنجا می زیستند.)
اما خلفا و حکام وقت با توسل به این حربه که می خواهند بر وسعت مسجد نبی (ص) بیفزایند، با تازیانه آن ها را از خانه هاشان بیرون راندند. این مسائل در هنگامی حادثه که حسن بن حسن بن علی (ع) از علویان درین خانه زندگی می کرد. به این ترتیب آن نقش افشاگرانه ای که فرزندان زهرا(س) می توانستند در رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد کنار اجتماعات گرانقدر مسلمانان در مسجد مدینه جاری ساختن کنند، نیز از او گرفته شد.
به هر جهت خانه فاطمه (س) محل تربیت آن فرزندان گرامی که سلام خداوند بر آنان باد بود. این خانه در قطعه کوچک و بی آلایش ای در کنار مسجد و مدیره رسول اسلام (ص) قرار داشت. در طی حیات فرستاده ا…(ص) بر پایه ی فرمان الهی داری که از کلیه این خانه ها بجز خانه نبی خداوند و علی آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد (ع) به طرف مسجد باز میشد، بسته شد.